Ora Pro Nobis

Δεν ξέρω αν συμπληρώνει την ορθή περιγραφή του περιεχομένου η αναφορά στο ότι ο άνθρωπος είναι πλάσμα”κατά μετοχήν”.Το ποίημα του Μιγκέλ ντε Ουναμούνο ” La oracion del ateo” τελειώνει με αυτόν το στίχο:”Dios no exsniette, pues si Tu existieras/ existiria yo tambien de veras” (Miguel de Unamuno, Antologia poetica, Εκδ. Espasa-Calpe). Ο άθεος του Ουναμούνο, του ποιητή, φιλοσόφου και καθηγητή των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, πίστευε ότι αν υπήρχε ο Ιησούς μόνο τότε θα ήταν κι αυτός αληθινός. Αν ο Ιησούς δεν υπήρχε ο άθεος του Ουναμούνο,κατά τα λεγόμενά του, θα ήταν ένας καραγκιόζης, όπως πολλοί αθεϊστές , αλλά και θεϊστές που δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός.Σήμερα εορτή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου αναγνώστηκε μια περικοπή από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, από το 19ο κεφάλαιο.Ο Απόστολος Παύλος στην Έφεσο συνάντησε κάποιους μαθητές και τους είπε: “Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τω λαώ λέγων εις τον ερχόμενον μετ’ αυτόν ίνα πιστεύωσι, τούτ’ έστιν εις τον Ιησούν Χριστόν. Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.”Εις το όνομα του Κυρίου Ιησού βαπτίσθηκαν εκείνοι οι μαθητές και εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί και ομολογούμε την πίστη μας εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν.Είμαστε αληθινοί γιατί ο Κύριος ημών Ιησούς είναι ο Θεός. Αν αναφερόμαστε στην αφηρημένη “Χριστότητα” μέσα στον κάθε άνθρωπο, ο Θεός μας δεν είναι ο Θεάναθρωπος Ιησούς, ο γεννηθείς εκ της Παρθένου Μαρίας εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, αλλά ο άνθρωπος. Αν θεός μας είναι ο άνθρωπος δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας. ίναι αδύνατη η θέωση παρά μόνο δια του Θεανθρώπου Ιησού.Οι απλοί άνθρωποι που βιώνουν την αγάπη τους για τον Ιησού και την Παναγία, είναι κοντά στην αλήθεια περισσότερο από ανθρώπους σαν εμένα έχασα την απλότητα και πελαγοδρομώ με τις θεωρίες και τα κατασκευάσματα του μυαλού. Ζηλεύω την αγαπή τους την αληθινή του Χριστού και της Παναγίας και την πίστη τους ότι είναι η μόνη οδός της σωτηρίας του ανθρώπου.Ξέρουμε ότι από την Τέχνη δεν παίρνεις τίποτα αν την προσεγγίζεις με τη λογική.Αν δεν νιώσεις έλεος και φόβο δεν γίνεται κάθαρση ούτε καν απλή αισθητικά χαρά δεν νιώθεις ούτε πνευματική ανάταση.Ο Ρόμπερτ Λαξ έλεγε πως η ανώτερ τέχνη είναι θρησκευτική.Το αισθητικό βίωμα είναι ίσως το ίδιο με το θρησκευτικό. Άρα για να βιώσουμε τον έρωτα του Θεού δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την μετοχή στη μορφή του Θεανθρώπου. Η μορφή Του, όταν μετέχουμε σ αυτήν είναι το περιεχόμενό μας. Μορφή και περιεχόμενο είναι ένα. ΝΙώθει λίγο σαν να περπατώ ξυπόλυτος στ αγκάθια. Η επίγνωση των ατελειών και των ελλείψεών μου και γενικά της πνευματικής μου γυμνότητας , τουλάχιστον υποσυνειδήτως δεν μου έλειψε ποτέ. Βλέπω τον ίδιο εφιάλτη στον ύπνο μου (κυκλοφορώ δημοσίως ολόγυμνος πεθαίνοντας από ντροπή.Για τους φίλους που ίσως θεωρήσουν αδιακρισία να μιλάει κανείς για τον εαυτό του θα αναφερθώ στον Βιτγκεστάϊν: εν καταλάβαινα γιατί πίστευε ότι πρέπει να εξομολογείται δημοσίως. Ώσπου κατάλαβα την ανάγκη του ανθρώπου, να τον δουν όπως είναι και να τον αγαπήσουν. Αυτή είναι η ανάγκη για την αναγνώριση. Η ανάγκη για τη δημοσιότητα διαφέρει. Για την ικανοποίηση της ανάγκης για δημοσιότητα προσφέρουμε το προσωπείο μας, την εικόνα που θέλουμε να έχουν οι άλλοι για μας. Η ανάγκη της ψυχής για αναγνώριση δεν ικανοποιείται με το να ξέρουν την ψεύτικη εικόνα του εαυτού μας και να μας αγαπούν.”Μόνο αν μ’ αγαπήσει κανείς όπως είμαι, ίσως τολμήσω επί τέλους να κοιτάξω κι εγώ τον εαυτό μου” λέει η ηρωίδα του Ίγκμαρ Μπέργκμαν στην ταινία του “Φθινοπωρινή Συμφωνία”.Και πάλι συγνώμην για την φλυαρία μου και την κατάχρηση του χώρου.Ευχαριστώ για την φιλοξενία.Με φιλικά αισθήματαΜόσχος